Dwaj mężczyźni czekając w kolejce u bram niebios odkrywają, że kiedyś się już spotkali.
- Pamiętam, jak strażnik pchnął cię na ogrodzenie i omal prąd cię nie zabił?
Spojrzeli na siebie i obaj zaczęli się histerycznie śmiać.
- A ja pamiętam, jak dookoła obozu gonił cię pies i omal nie padłeś z wyczerpania i głodu?
Znów spojrzenie i wybuch śmiechu.
Bóg usłyszał śmiech i pyta Piotra:
- Z czego tam te chichoty?
- Oni wspominają Oświęcim, ale mówią, że Ty tego nie zrozumiesz, bo Cię tam nie było.

- Jestem wściekły
- Dlaczego
- Pies mnie pogryzł

Ksiądz, Pop i Rabin dyskutują o cudach.
Mówi ksiądz:
- Pewnego razu wracałem od chorego, aż tu nagle zaskoczyła mnie straszliwa burza. W drzewo obok trafił piorun. Przestraszyłem się, że zaraz trafi we mnie, więc padłem na kolana i modlę się: "Panie! Spraw cud i ocal mnie!" I wtedy w promieniu kilkudziesięciu metrów ode mnie burza ustała, przestał padać deszcz i mogłem spokojnie dojść na plebanię.
Pop na to:
- Ja kiedyś płynąłem statkiem, aż tu nagle zaskoczył nas na morzu straszliwy sztorm. Wszyscy byli pewni, że nie ujdziemy z życiem. Padłem na kolana i się modlę: "Boże! Ocal nas, grzeszników!" I wtedy, w promieniu kilometra morze zrobiło się spokojne.
Rabin na to:
- Ja kiedyś szedłem w szabas ulicą, nagle patrzę: leży otwarta walizka wypełniona banknotami. Szabas - więc walizki podnieść nie można, bo to grzech ogromny. Padłem więc na kolana i się modlę: "Jahwe! Uczyń cud i pozwól mi wziąć te pieniądze!" I nagle w promieniu dziesięciu metrów zrobiła się środa!